بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ إِذَا ٱلشَّمۡسُ كُوِّرَتۡ

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ گاهى كه خورشيد بى‌فروغ گردد

وَ إِذَا ٱلنُّجُومُ ٱنكَدَرَتۡ

و گاهى كه ستارگان تيره شوند

وَ إِذَا ٱلۡجِبَالُ سُيِّرَتۡ

و گاهى كه كوه‌ها رانده شوند

وَ إِذَا ٱلۡعِشَارُ عُطِّلَتۡ

و گاهى كه اشتران آبستن (يا آبستنان) رها كرده شوند

وَ إِذَا ٱلۡوُحُوشُ حُشِرَتۡ

و گاهى كه وحشيان گردآورده شوند

وَ إِذَا ٱلۡبِحَارُ سُجِّرَتۡ

و گاهى كه درياها به هم آميخته شوند

وَ إِذَا ٱلنُّفُوسُ زُوِّجَتۡ

و گاهى كه نفوس جفت كرده شوند

وَ إِذَا ٱلۡمَوۡءُۥدَةُ سُئِلَتۡ

و گاهى كه گورشده پرسيده شود

بِأَيِّ ذَنۢبٖ قُتِلَتۡ

به كدام گناه كشته شد

وَ إِذَا ٱلصُّحُفُ نُشِرَتۡ

و گاهى كه نامه‌ها گشوده شود

وَ إِذَا ٱلسَّمَآءُ كُشِطَتۡ

و گاهى كه آسمان بركنده شود

وَ إِذَا ٱلۡجَحِيمُ سُعِّرَتۡ

و گاهى كه دوزخ افروخته شود

وَ إِذَا ٱلۡجَنَّةُ أُزۡلِفَتۡ

و گاهى كه بهشت آماده (يا نزديك) شود

عَلِمَتۡ نَفۡسٞ مَّآ أَحۡضَرَتۡ

بداند هر كسى آنچه احضار كرده است

فَلَآ أُقۡسِمُ بِٱلۡخُنَّسِ

پس سوگند نيارم به فروروندگان

ٱلۡجَوَارِ ٱلۡكُنَّسِ

روندگان نهان‌شدگان

وَ ٱلَّيۡلِ إِذَا عَسۡعَسَ

و شب‌گاهى كه تيرگيش پشت كند

وَ ٱلصُّبۡحِ إِذَا تَنَفَّسَ

و بامدادگاهى كه بدرخشد

إِنَّهُۥ لَقَوۡلُ رَسُولٖ كَرِيمٖ

كه آن است همانا گفتار فرستاده گرامى

ذِي قُوَّةٍ عِندَ ذِي ٱلۡعَرۡشِ مَكِينٖ

توانگرى نزد خداوند عرش ارجمند (يا سخن روايى)

مُّطَاعٖ ثَمَّ أَمِينٖ

فرمانروايى آنجا امينى

وَ مَا صَاحِبُكُم بِمَجۡنُونٖ

و نيست يار شما ديوانه

وَ لَقَدۡ رَءَاهُ بِٱلۡأُفُقِ ٱلۡمُبِينِ

و هر آينه بديدش در افقى آشكار

وَ مَا هُوَ عَلَى ٱلۡغَيۡبِ بِضَنِينٖ

و نيست او بر ناپيدا بخيل

وَ مَا هُوَ بِقَوۡلِ شَيۡطَٰنٖ رَّجِيمٖ

و نيست آن سخن شيطان رانده‌شده

فَأَيۡنَ تَذۡهَبُونَ

پس كجا مى‌رويد

إِنۡ هُوَ إِلَّا ذِكۡرٞ لِّلۡعَٰلَمِينَ

نيست آن جز يادآوريى براى جهانيان

لِمَن شَآءَ مِنكُمۡ أَن يَسۡتَقِيمَ

براى آنكه خواهد از شما كه راستى گزيند (يا پايدارى كند)

وَ مَا تَشَآءُونَ إِلَّآ أَن يَشَآءَ ٱللَّهُ رَبُّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

و نخواهيد جز آنكه بخواهد خدا پروردگار جهانيان

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ

بنام خداوند بخشاينده مهربان

يَٰٓأَيَّتُهَا ٱلنَّفۡسُ ٱلۡمُطۡمَئِنَّةُ

اى روان آسوده (يا اى نفس آرميده)

ٱرۡجِعِيٓ إِلَىٰ رَبِّكِ رَاضِيَةٗ مَّرۡضِيَّةٗ

بازگرد بسوى پروردگار خويش خشنود خشنودشده

فَٱدۡخُلِي فِي عِبَٰدِي

پس درآى در بندگانم

وَ ٱدۡخُلِي جَنَّتِي

و درآى در بهشتم